آشنایی با هوره
هوره نجوای عاشقانه کوردها
هوره رودخانه پر رمز و راز کلمه است ، جاری شده از اعماق قرون و نهفته در سینه گرم نسلی که اکنون میرود تا در شلوغی آهنگهای جاز و راک گم شود. هوره نبض تاریخ این سرزمین است ، لالایی و زبان مشترک زاگرس با درختهای سربه فلک کشیده بلوط و مردمانی به زلالی چشمههای کوهپایه. در سرایش هوره کلمات به نرمی و در چینشی مروارید گونه به آرامی بر زبان جاری میشوند و داغ و درد و غریبی و شکوه از روزگار را نهفته در لا به لای خود به ذهن شنونده میبخشند.
هوره آواز زمزمهگونه و با ریتم سنگین و کشداری است که خواننده ، شعرها و ابیات کوردی را در این شیوه میخواند. این در حالی است که در دورههای گذشته مضمون ابیات مذهبی بوده و هوره سرایان بیشتر به آواز کردن آیات کتب آسمانی یا آموزههای منظم مذهبی پرداختهاند اما امروزه مضمونی عاشقانه دارد. کوردهای منطقه غرب و بویژه ایلام از دیرباز در شادی و غم و هنگام وقوع رویدادهای تاثیرگذار از جمله غربت ، از دست دادن عزیزی و یا در خلوت عاشقانه خود شروع به خواندن هوره و درددل با ذات مادرانه طبیعت و ذکر ستایش گونه اهورامزدا میکردند.